Maatschappelijke opvang & Beschermd wonen

Beschermd wonen is onderdeel van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo) en de kosten voor beschermd wonen worden door de gemeente vergoedt. De overheid heeft, in overleg met gemeentes, een meerjarenagenda ( 2018 – 2021) Maatschappelijke opvang & Beschermd wonen opgesteld. De overheid is van mening dat iedere inwoner zo veel mogelijk zelfstandig thuis moet kunnen wonen. En dit geldt ook voor mensen met een psychische kwetsbaarheid, psychosociale aandoeningen of een verslaving. En mensen, die niet zelfstandig kunnen wonen, krijgen thuis of in een instelling toezicht en begeleiding.

De cijfers

De realisatie is echter niet altijd even simpel, want mensen die niet goed zelfstandig kunnen leven hebben vaak verschillende problemen. Deze problemen variëren van psychische problemen, schulden en verslavingen tot lichamelijke en geestelijke beperkingen.
In Nederland wonen inmiddels ruim 35.000 mensen ‘beschermd’ in huizen en instellingen waar dag en nacht hulpverlening aanwezig is. Bij beschermd wonen leren deze mensen om voor zichzelf te zorgen of beter om te gaan met verslavingen of psychische kwetsbaarheid. Daarnaast leren zij te blijven participeren in de samenleving.

Beschermd thuis

Er wonen ook veel mensen beschermd thuis. Zij wonen zelfstandig in de eigen wijken en krijgen zorg en begeleiding aan huis. Deze vorm van hulp zorgt dat de mensen betrokken zijn in hun wijk en zo makkelijker meedoen aan de samenleving. Een groot voordeel is dat deze inwoners meer sociale contacten hebben en niet afgesloten zijn. Op deze manier is de stap om zelfstandiger of volledig zelfstandig deel te nemen aan de samenleving beter te realiseren. Bovendien kennen we in Nederland ook een sterke toename van het aantal daklozen en dakloze jongeren. Deze moeten ook in aanmerking kunnen komen om onder begeleiding woonruimte en onderdak te krijgen.

Maatschappelijke opvang 

In Nederland neemt het aantal daklozen ook toe. In de afgelopen tien jaar is dit aantal verdubbeld naar circa 39.000 geregistreerde personen, welke gebruik maken van opvangvoorzieningen van gemeentes. Deze maatschappelijke opvang is voor personen die door psychosociale, OGGZ problematiek of verslavingsproblematiek hun woningen hebben verlaten of dreigen te verlaten.  Echter blijkt dat in de afgelopen jaren ook een nieuwe groep daklozen steeds meer gebruikt maakt van de maatschappelijke opvang. Bij deze groep nieuwe daklozen is geen sprake van OGGZ problematiek, maar zij zijn door schulden, werkloosheid of de hypotheeklast dakloos zijn geworden. Waar gemeentes zich in het verleden juist meer op de complexe problematiek richtten, hebben zij deze groep  ‘nieuwe daklozen’ ook uitgebreid in de meerjarenagenda opgenomen.

Meerjarenagenda

In de meerjarenagenda staan afspraken met gemeentes over deze vormen van wonen en opvang. Zo moeten gemeentes actief deelnemen in wijken en buurten en samenwerken met ggz-instellingen, woningcorporaties, cliëntorganisaties en zorgverzekeraars. Op deze wijze kunnen zij ervoor zorgen dat er meer geschikte woningen met begeleiding voor kwetsbare mensen beschikbaar worden gesteld en dat gemeentes en partners sneller beginnende problemen bij kwetsbare mensen signaleren.

Wilt u meer weten over Maatschappelijke opvang & beschermd wonen of heeft u vragen over hoe de meerjarenagenda binnen uw gemeente geïmplementeerd kan worden, neem dan contact op via de profielpagina van de desbetreffende adviseur of via onze contactpagina.